Ondanks mijn bedenkingen ga ook ik maar een poging wagen om heel af en toe een blog bij te houden. Van te voren leek het me een beetje overdreven, maar ik merk nu al na een paar daagjes Budapest dat ik veel te veel te vertellen heb, en veel te weinig tijd om het te delen!

Afgelopen zondag is mijn avontuur eindelijk van start gegaan! Ondanks het vele afscheid nemen in de laatste paar weken, was het nog steeds niet echt tot mij doorgedrongen dat ik voorlopig niet meer in Nederland terug zal komen. Ik was dan ook totaal niet zenuwachtig, al werd ik wel een beetje nerveus van het feit dat ik zelfs op het vliegveld nog steeds niet zenuwachtig was. Na een laatste keer afscheid nemen vertrok mijn vliegtuig naar Budapest, waar ik dus het komende half jaar zal verblijven. Met twee volgestouwde koffers kwam ik aan, waarna ik voor een nachtje naar een hostel ben gegaan. ’S Avonds heb ik al een klein rondje door de stad gelopen, maar veel tijd voor sightseeing was er niet omdat ik de volgende ochtend al om 9 uur op het taalinstituut werd verwacht.

Onder barre omstandigheden ( lees: 35 graden en het ontbreken van liften) ben ik de volgende ochtend naar het taalinstituut gegaan. Omdat het traplopen met koffers toch iets langzamer ging dan gepland was ik nog bijna te laat waardoor ik badend in het zweet mijn eerste kennismaking met wat medestudenten had. Het Balassi instituut is een soort vreemde combinatie van een museum, een bibliotheek, een kantoorgebouw, een school en slaapkamers door elkaar heen en ligt heel mooi op een heuvel in het rijkere gedeelte van de stad. Met de (nacht)bus ben je binnen 5 minuutjes midden in de binnenstad. Nog voordat ik mijn koffers naar mijn kamer kon brengen en doorhad waar ik eigenlijk was beland begon al direct mijn eerste Hongaarse les. De taal lijkt echt helemaal nergens op en heeft nog het meeste weg van een mengeling van Zweeds, Turks en een Slavische taal. Vanaf dag 1 vliegen onuitspreekbare woorden als Viszontlátásra (tot ziens), Magyarország (Hongarije) en Köszönöm (dank je) me om de oren, maar gelukkig is mijn niveau net zo laag als dat van de rest en liggen we de helft van de tijd dubbel van het lachen. In totaal zijn er een stuk of 70 studenten waarvan er ongeveer 30 net als ik Erasmus studenten zijn. Tot mijn grote verbazing komen de mensen echt overal vandaan… Amerikanen , Chinezen, Russen tot zelfs een jongen uit Brazilië en eentje uit Venezuela. Mijn eigen Erasmusklasje is heel gezellig en bestaat uit een bont gezelschap van 3 Nederlanders, een Duitse, 2 Spanjaarden, een Engelsman, een Noor, een Poolse, een Litouwse, een Turk en een Mongoolse.

De lessen duren elke ochtend van 09:00 tot 12:30 en vinden plaats in een leslokaal dat ongeveer 25 stappen van mijn slaapkamer is verwijderd. De slaapkamer deel ik met een Portugees en heeft een geweldig uitzicht op het grote kasteel en de rest van Buda. De eerste vrije middagen stonden vooral in het teken van het regelen van praktische zaken zoals het regelen van een simkaart (mijn nieuwe nummer is +36 303468634), het kopen van een maand Ov (voor 13 euro!) en het kopen van lakens. Vooral dat laatste bleek een onmogelijke opgave te zijn, want ondanks dat de stad bezaaid is met grote winkelcentra werden er nergens lakens verkocht. Uiteindelijk moest er een tripje naar Ikea aan de pas komen, om ze toch te vinden. De afgelopen dagen was het echter vooral genieten tijdens de georganiseerde en spontane uitstapjes. Zo hebben we al een drankmuseum, de citadel, het parlement, een zwembad en wat toeristische hoogtepuntjes bezocht. Ook ’s avonds en ’s nachts werd de stad tot iets voor het begin van de lessen verkend.

Voor de komende weken staat er nog een bomvol programma voor ons klaar. Terwijl er in de weersvooruitzichten non-stop zomerweer wordt voorspeld gaan we in ieder geval volgende week zaterdag (gratis) naar Sziget en nog een hele dag naar het Balatonmeer. Ik heb het hier echt onwijs naar me zin en zie er dan ook naar uit om vanaf volgende week ook op zoek te gaan naar mijn eigen kamer in Budapest!