Hier in Hongarije is het academische jaar inmiddels officieel ‘begonnen’, dus er is weer een hoop gebeurd! Maar om (vooral ook voor mijzelf) het overzicht er nog een beetje in te houden zal ik weer even beginnen waar ik de vorige keer geëindigd ben.

Direct na afloop van de taalcursus ben ik samen met een Duitse en twee Nederlanders de trein ingesprongen richting Kroatië. Wat in eerste instantie begon als een weekje strandvakantie mondde al snel uit in volwaardige rondreis door het land! De eerste bestemming was Zadar, een mooi stadje aan de kust. Helaas begon de maand feesten in Boedapest zich daar een beetje op te breken, wat resulteerde in een flinke keelontsteking. Nadat zelfs ademen heel veel pijn ging doen, ontkwam ik er niet aan om naar een dokter te gaan (iets dat overigens veel gemakkelijker klinkt dan het is…). Het kostte mij uiteindelijk een halve dag, 2 ziekenhuizen, 1 spontaanbezoekje aan een operatiekamer, een eerstehulppost, uren wachten in een wachtkamer met ruziënde Kroaten en drie doctoren om een eenvoudig doktersreceptje voor antibiotica te krijgen. Gelukkig hielp de antibiotica al na een paar dagen, maar het betekende wel dat alcohol en zonlicht de rest van de vakantie voor mij taboe waren. In eerste instantie was dat wel even balen, maar achteraf denk ik dat dat het beste was wat me toen had kunnen overkomen. Na een slopend schooljaar in Utrecht en een geweldige maand in Boedapest, had ik echt even een weekje complete rust nodig. En dat is precies wat ik de rest van de week gedaan heb; veel lezen, slapen, luieren aan het strand en een beetje ontspannen sightseeing. Na twee dagen Zadar hadden we het er wel een beetje gezien en besloten we door reizen naar Split, waar we weer een paar dagen gebleven zijn. Vervolgens hebben we de kust verruild voor het bergachtige binnenland en zijn we naar de Plitvlice Meren geweest. Ondanks dat het weer zich niet echt van z’n beste kant liet zien en wij daar qua bepakking niet echt op berekend waren (lees: 15 graden en regen zonder jas of dichte schoenen) hebben we twee hele dagen gewandeld en ons laten verbazen door al het moois om ons heen. Na de meren was het alweer tijd voor onze laatste stop; Zagreb. Na twee daagjes dwalen door de stad en een poging ons in de Balkanoorlogen te verdiepen waren de tien dagen alweer om en begon de terugreis naar Boedapest. Van te voren was ik een klein beetje bang dat het raar zou zijn om weer terug te komen in Boedapest vanaf een vakantieadres, maar niets was minder waar. We werden gelijk opgewacht door vrienden van de taalcursus en omdat ik nog geen kamer had was er ook al een hele logeerplaats voor mij ingericht. Het voelde echt als thuiskomen!

Eenmaal terug in Boedapest werd het echt tijd om de zoektocht naar een kamer een tandje bij te zetten, en met succes. Precies één dag voor het begin van het semester heb ik een kamer gevonden op een van de allerbeste plekjes van Boedapest!!! Ik woon er inmiddels al een paar dagen en kan het nog steeds niet geloven. Het is in een prachtig pand en ligt midden in het centrum van de stad (voor alle google mapsfans: 1053 Budapest Magyar Utca 30). Het huis licht tegenover een parkje en er zijn overal leuke winkeltjes, cafeetjes en restaurantjes. Ik deel het huis samen met David (Nederlander), een Alex (Zweedse) en Alex (Australische) die, net als ik, allemaal aan de Eötvos Lórand University studeren. Veel tijd om te verhuizen had ik echter niet, want de volgende dag begon gelijk de introductie.

‘s Ochtend werden we allemaal opgewacht in een zaaltje waar ons niet heel veel meer verteld werd dan dat we alles zelf moeten regelen en uitvinden. Wat betreft het organisatietalent heb ik dan ook echt het idee dat ik ergens in subtropisch Afrika ben beland in plaats van een land binnen de Europese Unie. Niemand weet iets, niemand snapt iets en vrij essentiële zaken als een definitief cursusaanbod of starttijden zijn vaak lastig tot niet beschikbaar. Het zal dus nog eventjes duren totdat ik echt zeker weet welke cursussen ik dit semester zal volgen. Ondanks dat dat soms een beetje ongemakkelijk is, kan ik er wel om lachen. Ik denk dat het als Nederlander ook zeker geen kwaad kan om je een beetje aan te passen aan deze nonchalante en meer ontspannen leefwijze, want uiteindelijk komt alles hier toch wel op zijn pootjes terecht;) Wat betreft de medestudenten zit het hier in elk geval goed. Mede doordat ik al veel mensen kende van de taalcursus is er elke nacht wel weer een ander feestje of activiteit waar je weer nieuwe mensen tegenkomt. De mensen komen weer overal vandaan maar op de universiteit is er wel een oververtegenwoordiging van Nederlanders en Duitsers. Ik blijk zelf overigens een iets minder Nederlandse hoofd te hebben dan ik dacht. Ondanks dat ik er door de meeste Nederlanders wel direct uitgepikt wordt, ben ik verder al aangezien voor Canadees, Zweed, Duitser, Pool, Tsjech, Spanjaard, Italiaan, Joegoslaaf, Zwitser, Deen, Zuid Afrikaan en Australiër :P

Ondanks dat ik nog niet veel lessen heb gehad, begint mijn dagelijkse leventje hier inmiddels echt een beetje vorm te krijgen. Ik doe mijn boodschapjes op de grote markt hier om de hoek, kan mijzelf inmiddels zonder handen in balans houden in elke vorm van openbaar vervoer, brabbel steeds meer woordjes semi-Hongaars en wordt door toeristen al af en toe naar de weg gevraagd. Gisteren kreeg ik plotseling mijn maandelijkse sportieve opwelling en besloot ik een rondje rond mijn huis hard te gaan lopen. Terwijl ik de Liberty Bridge overstak en een uitzicht had over de hele stad, besefte ik dat dit nu echt mijn stad is, en betrapte ik mijzelf erop dat ik (ondanks de combinatie ik+hardlopen) een glimlach op me gezicht kreeg die de rest van de dag is gebleven. Ik vermaak me hier prima en kijk ontzettend uit naar alles wat ik de komende maanden nog in deze stad ga beleven!

Björn

p.s. Iedereen die hier in de buurt is of wil komen, laat maar ff weten;)