De afgelopen weken heb ik mij dagelijks leventje in Boedapest even achter me gelaten en wat grondiger kennis gemaakt met de rest van Oost-Europa. In een maandje tijd heb ik een hele hoop gezien, gedaan en beleefd. Aangezien ik al enige tijd niets meer van me had laten horen hier een uitgebreid verslag van de afgelopen tijd ;)

Belgrado (Servië) & Timisoara (Roemenië)

Vrijdag 19 oktober brak deel één van de herfstvakantie aan. Op 23 oktober herdenken de Hongaren de opstand van het volk in 1956, die vervolgens bruut door het leger van de Sovjet Unie werd neergeslagen. Dit jaar viel 23 oktober op een dinsdag waardoor we 5 aaneengesloten dagen vrij hadden en het weekend zich daarmee uitstekend leende voor de eerste buitenlandse trip. Oorspronkelijk zouden we met een grote groep auto’s huren en naar Transylvanië reizen. Helaas bleek het hele plan een dag van te voren niet heel goed uitgedacht en viel alles op donderdagavond in duigen. Uiteindelijk trad om 02.00 ’s nachts een spontaan plan B in werking, wat betekende dat ik nog exact 7 uur had om mijn kleding te drogen, tas te pakken, eten te kopen, een ticket te halen en natuurlijk de trein zelf te halen met als eindbestemming; Belgrado! De aankomst verliep uiterst soepel en na het droppen van de bagage in een hostel begonnen we dan ook gelijk aan een tour door de stad. Na een paar uurtjes genieten van een perfecte zomeravond arriveerde een tweede delegatie uit Boedapest waarna we de tour nog eens dunnetjes over hebben gedaan. De volgende ochtend kwam de derde en laatste groep aan waardoor we in totaal met z’n negenen (Nederlands, Duits, Pools, Italiaans en Spaans) de stad verder verkend hebben. Ondanks (of misschien dankzij) het feit dat ik niet een erg positief beeld had van Servië, was Belgrado echt een hele leuke stad. Echt mooi is de stad niet, maar tocht heeft het wel iets. De combinatie van culturen, politieke regimes en het idee dat mijn leeftijdsgenoten er in een oorlogsgebied zijn opgegroeid gaf de stad echt zijn eigen identiteit. ’s Avonds hebben we ook kennisgemaakt met het Servische uitgaansleven wat ons achtereenvolgens in een fruit-biercafé, een Kafana (een minuscule kelderbar met dansen aan de tafels) en een hele vreemde maar vooral hele leuke club. De volgende dag was het alweer tijd om de volgende stad op mijn ‘to visit-lijstje’ af te strepen, maar niet voordat we nog een halve dag terug in de tijd gingen in het tijdens het communisme gebouwde Nieuw-Belgrado.

Nog diezelfde avond hadden wij inmiddels de Servisch-Roemeense grens overgestoken en was het tijd voor Timisoara! Het enthousiasme daalde snel toen bleek dat we ’s avonds in het donker in de stad stonden en alle normale hostels volgeboekt bleken te zijn. Met behulp van een vriendelijke Roemeen en drie taxi’s belanden we uiteindelijk voor een donkere vrijstaande villa, wat uiteindelijk het mooiste hostel bleek te zijn dat ik ooit heb gezien. Behalve ons slaapplaatsprobleem losten ze ook ons hongerprobleem op (het was inmiddels 23:00 uur) doormiddel van een barbecue in de tuin. Met behulp van een liter palinka mondde deze nachtelijke barbecue in oktober al gauw uit in een spontaan huisfeest dat doorging tot in de late uurtjes. De volgende ochtend werden we gewekt door de zon die uitbundig scheen. De rest van de dag hebben we dan ook vooral doorgebracht met een combinatie van rondwandelen, terrasjes pakken en een beetje luieren in de zon. Niets herinnerde ons aan het feit dat we zomer officieel al lang achter ons hadden gelaten. ‘s Avonds werd het tijd om het nachtleven een beetje te verkennen, maar dat bleek op maandag niet zoveel voor te stellen. Gelukkig kende iemand uit onze groep een Italiaanse Erasmus student in Timisoara, die ons naar de universiteitscampus bracht. Midden op de campus lag een soort kermisstraat met allemaal winkeltjes, cafeetjes en twee slechte clubs. Ook hier was het niet echt druk maar desondanks hebben we ons prima vermaakt. Vooral de latin night in een van de clubs was een groot succes. Alle slechte Spaanstalige muziek van de afgelopen 30 jaar kwam voorbij, en onder aanvoering van de Spanjaarden namen we met z’n negenen de gehele dansvloer in beslag terwijl we alle teksten fonetisch mee blèrden. Een paar uur later begonnen we al aan onze laatste dag waar we vooral van het Roemeense nazomerweer hebben genoten. Een lastige taalprobleem met de baliemedewerkster voor internationale tickets hebben we na pogingen in minstens vijf vreemde talen uiteindelijk in het Hongaars weten op te lossen, waarna we op de trein stapten die ons na een geslaagde trip weer veilig terug naar huis bracht.